Philippine C1 - Terneuzense Boys C2: eindstand 0 – 2

Van onze speciale verslaggever. Het woord Philippine is net zo moeilijk als de wedstrijd die we tegen de plaatselijke C1 moesten spelen. Philippine staat eerste, wij voorlaatste. Tot verbazing van de begeleiding was ook Ensar ruim voor vertrek aanwezig, hij was zelfs zo vroeg dat hij nog even tijd had om naar het in de buurt gelegen tankstation te gaan om wat snoep te scoren. Tijdens de heenreis naar Philippine werd duidelijk dat het eten dat de meeste oma’s bereiden lekkerder is dan dat van de eigen moeders. Omdat dit verhaal op meerdere gezinnen van toepassing is behoeven de moeders, ook de steeds zeldzamer wordende keukenprinsessen, zich dus niet meer ongerust te maken over de smaak van hun voetballende zonen. Het is een algemeen erkend euvel. De laatste honderden meters naar het veld eindigden nog in chaos waarbij onze chauffeurs er in slaagden om allemaal via een verschillende weg toch het veld te bereiken. Na de warming-up werd nog eens gewezen op de goede wedstrijd van vorige week en dat er ondanks het grote verschil in de stand door hard te werken toch kansen waren, de vorige wedstrijd in Terneuzen was met 1 – 8 verloren gegaan. In tegenstelling tot voorgaande wedstrijden kwamen we goed uit de startblokken met wat kleine kansjes. Er ontspon zich een boeiende eerste helft waarin we goed van ons afbeten en Philippine in verlegenheid brachten. Hoewel Philippine de betere kansen en meer dreiging had, voetbalden we goed mee en naar de rust toe was de wedstrijd in evenwicht. De ruststand was dan ook dik verdiend: 0 – 0. Ook na de rust, waarin benadrukt werd om weer fel te starten zodat we niet direct op achterstand zouden komen, speelden we goed en waren we met momenten beter dan onze tegenstander. We gebruiken goed de buitenspelregel waardoor we ver van ons doel konden verdedigen. Toch wist Philippine de 1 – 0 te maken. Even was de overtuiging weg en ging alles wat moeizamer maar na een tijdje wisten we ons spel weer op te pakken en een overwicht op te bouwen. Een aantal corners hiervan waren het gevolg. Het gevaar voor het doel van onze tegenstander was echter gering, ook de wissels aan Boys-kant brachten hier weinig verandering in. De tegenaanvallen van Phillipine waren met een goede centrale middenvelder en twee snelle en technisch vaardig buitenspelers steeds gevaarlijk. De meeste tegenaanvallen eindigden in buitenspel of werden door geconcentreerd verdedigen tijdig onschadelijk gemaakt. Richting het eind van de tweede helft was bij beide teams het beste van het spel er af. De wedstrijd ging op en neer tot de trainer van de tegenpartij tegen de scheidsrechter riep dat hij niet iedere keer moest fluiten als er voor buitenspel gevlagd werd. Hier was overigens weinig reden toe want elke keer als er gevlagd werd was het ook duidelijk buitenspel. Bij de eerstvolgende aanval waarbij de rechterbuitenspeler recht voor onze dug-out meters buitenspel stond en er ook gevlagd werd floot de scheidsrechter dan ook niet en kon de 2 – 0 worden aangetekend. Dit was aanleiding voor een periode om grijze haren en schaamrood op de wangen van te krijgen, want één van de begeleiders van de Boys liet in niet mis te verstane bewoording blijken dat de, overigens goede leidende, scheidsrechter ten onrechte had laten doorspelen. Als we het over het goede voorbeeld geven als begeleiding hebben dan was dit het zeker niet. De betrokken leider zal als verdiende straf de komende weken op zaterdagmorgen vroeg op het Boys-complex aanwezig zijn om broodjes te smeren of andere hand-en-spandiensten te verrichten. Kort na dit voorval was deze wedstrijd na een hectisch slot, waarin nog van alles gebeurde en de emoties hoog opliepen, afgelopen. We hebben deze wedstrijd geweldig goed en met veel inzet gestreden en met vlagen zijn we ook aan voetballen toegekomen. Ondanks de nederlaag kunnen we, behoudens het slot, trots zijn met deze wedstrijd. Als we deze lijn kunnen doorzetten moet het de komende weken lukken om nog wat puntjes bij elkaar te sprokkelen. De meegereisde ouders zullen er veel werk aan hebben om één van de begeleiders en de grensrechter mentaal weer op het goede spoor te zetten, misschien hebben ze daar wel twee weken voor want volgende week is het beker/inhalen.