Zaterdag 26 februari Hontenisse C1 – Terneuzense Boys C2

Verslag geschreven door Willie.

De thuiswedstrijd tegen Hontenisse ging met 0 - 10 verloren.

Zonder Tristan en Mischa, resp. ziek en geblesseerd, en Job weer eens met C1 mee, moesten we naar Kloosterzande vertrekken. Ziek zijn, daar is weinig aan te doen, anders dan weer beter worden. Echter, dat Job wederom niet met C2 mee mocht doen is nog een uitvloeisel van een slechte beslissing van de TBC vorig jaar waarmee alle spelerstekorten bij de senioren direct op de jeugdafdeling worden afgewend. Het is zelfs zover gekomen dat het schaduwbestuur op Arabische wijze, al voordat hun iets gevraagd wordt, al aan het regelen is geslagen om keepers door te schuiven terwijl dit gewoon de taak van de jeugdtrainers is. Helaas zijn van deze TC/schaduwbestuur-beslissing al maanden 3 of 4 jeugdelftallen de klos en niet in de laatste plaats wederom C2. Positief was dat zonder inmenging van onze bobo’s Gido met ons mee kon omdat deze week al bekend was dat de tegenstander van C3 niet zou komen.

Het vertrek naar Kloosterzande werd onder hoge druk van de supporters, tegen de zin van de begeleiding, enige minuten uitgesteld. De supporters vonden het nodig eerst nog een lekker, warm en bemoedigend bakje koffie weg te werken. Nadat dit was gebeurd konden de 12 spelers eindelijk vertrekken.
Tijdens de rit naar Kloosterzande ving de begeleiding niet veel bemoedigende opmerkingen op. Sommige spelers waren moe, anderen ziek geweest en nog andere waren om goede?!? redenen laat naar bed gegaan. Ook was kennelijk niet iedereen er op berekend dat er vandaag gevoetbald moest worden, geen scheenbeschermers, een trainingsjack niet bij was weer aan de orde. Na lang wachten op Björn tijdens het omkleden konden we eindelijk aan de warming-up op het zeer slechte trainingsveld van Hontenisse beginnen. Ondanks het lange wachten was Björn er niet in geslaagd zijn schoenveter goed te strikken en moest de begeleiding nog minutenlang met koude en natte vingers peuteren om de enorme knoop in de veters te ontwarren, voorwaar hier ligt nog een moeilijke taak voor de ouders van Björn. Na de warming-up werden er door de begeleiding nog wat technische en tactische tips gegeven over hoe de wedstrijd, en dan vooral de eerste helft, gespeeld moest worden.

Nadat de scheidsrechter de wedstrijd in gang had gefloten bleek dat Hontenisse veel sterker was dan ons, vooral onze rechterverdedigingsflank met Youri en Rick A. had het moeilijk. Hontenisse had meer kracht en snelheid doordat hier waarschijnlijk veel meer 2e jaars in spelen dan bij ons. Na vijf minuten moest Rik B. het veld al verlaten met knieproblemen, hierdoor moest Ensar linksback en Niels linkshalf (niet bepaald hun favoriete plaats) gaan spelen zodat er plaats voor Gido op het middenveld kwam. Echter, door goed in de organisatie te blijven spelen, goed verdedigend werk van Kobus, Wouter, Björn en Gido in het centrum, goed keeperswerk van Jordi (leek aan zijn tweede jeugd te zijn begonnen), een sterk doel (de bal ging 2x maal op de paal), een dosis geluk, een scheidsrechter die zeker niet tegen ons floot en slechte afwerking van Hontenisse-zijde werd voorkomen dat we niet op achterstand kwamen. Gedurende het verloop van de eerste helft kregen we steeds meer grip op het spel van Hontenisse en langzaam maar zeker verplaatste het spel zich richting het doel van Hontenisse. Dit resulteerde in een paar goede acties en kansen voor David en Robin. Maar zoals het zo vaak gaat: op momenten dat je denkt het heft in handen te hebben scoort de tegenstander, in dit geval vlak voor rust, uit het niets de 1 – 0. Jammer maar ook niet onverdiend gezien het aantal kansen dat Hontenisse kreeg.

In de rust werd nog eens aangegeven dat er nog te veel duels verloren gingen omdat we steeds te voorzichtig waren, ook lieten we makkelijk te koppen ballen langs gaan en hadden we te weinig afvallende ballen omdat we stil stonden. De overtuiging was er, dat wat in de eerste helft gebeurd was ook in de tweede helft mogelijk was, en dat we met iets meer geluk zelf misschien naar het einde ook konden scoren. Het devies was dus achterstand niet groter laten worden en aan het eind risico’s nemen om zelf ook te scoren.

Helaas bleek wederom dat een goede tweede helft spelen na een goede eerste helft voor ons moeilijk is. Het leek wel of we geloofden dat de gelijkmaker er vanzelf zou komen. We kwamen mat en ongeconcentreerd uit de kleedkamer en werden meteen onder druk gezet. In de 8e minuut, net toen we iets onder druk vandaan kwamen, ontsnapte een middenvelder aan onze aandacht en deze kon zo doorlopen naar ons doel wat in de 2 - 0 resulteerde. Direct daarop ging een terugspeelbal de mist in en was het al 3 - 0. Ons verzet was gebroken en de kopjes gingen naar beneden. Tot overmaat van ramp mocht Kobus ook nog 5 minuutjes naar de kant vanwege een iets te forse tackle naar de mening van de scheidsrechter. Maar ook in deze tweede helft konden we toch nog wel wat gevaar stichten in het 16 m gebied van Hontenisse, echter minder overtuigend dan in de eerste helft. De corners en vrije trappen die we kregen leverden wel dreiging op maar geen gerichte doelpogingen. Echter, het effect hiervan was hetzelfde als in de eerste helft: er ontstond ruimte achter onze verdediging die nog niet goed met buitenspel weet om te gaan en daar profiteerde Hontenisse goed van en legde hierdoor de eindstand vast op 7 - 0.
Een teleurstelling voor begeleiding en spelers, jammer dat we na een vastberaden eerste helft, waarin we goed terugkwamen, een veel mindere tweede helft speelden waardoor we tegen een forse nederlaag opliepen. Deze wedstrijd geeft stof tot nadenken over het waarom van moeilijke 2e helften en hoe we dit euvel volgende wedstrijden kunnen verhelpen.